Ciekawe miejsca w Warszawie.

Zwiedzanie

Kamienico

Kamienica została zaprojektowana przez Wacława Heppena i Józefa Napoleona Czerwińskiego. Należała początkowo do Ernestyny Golde. W lipcu i sierpniu 1913 roku pojawiły się pierwsze ogłoszenia, że dwu, trzy i cztero pokojowe mieszkania w nowym chrześcijańskim domu, w nowej dzielnicy, z elektrycznością, wannami i kuchniami gazowymi są do wynajęcia. Proponowano też do wynajęcia sklepy suterenowe z mieszkaniem lub bez. M.in. mieścił się tam wtedy kantor przewozowy Karpińskiego. Dom miał hipotekę numer 6788 i w 1930 roku należał do Zygmunta Mintza. Od początku budynek miał szeroką grupę podnajemców. W 1928 roku Kurjer Warszawski donosił, że policja aresztowała komunistkę Manię Szulman zamieszkałą na Waliców 14 gdy malowała antypaństwowe hasła na murze. W 1932 nastąpił pożar w budynku wywołany zanieczyszczeniem komina, który szybko został ugaszony. Zapaliły się sadze w prawej oficynie i ogień przedostał się na klatkę pierwszego piętra. Budynek należał wtedy do małżeństwa Golec. W 1937 prasa odnotowała, że właściciel domu zwrócił się do zarządu Pasty o usunięcie słupa telefonicznego "umieszczonego jakoby" bezprawnie na dachu domu. W związku z tym zarząd Pasty wysłał listy do abonentów telefonicznych, żeby właściciel domu zaniechał dochodzenia pretensji, gdyż w przeciwnym razie Pasta usunie aparaty telefoniczne z tego budynku. W tym roku prasa donosiła też o próbie samobójczej w jednym z mieszkań w budynku. Książka telefoniczna z 1938/1939 roku listowała kilka firm: "Fabrykę Fornierów" dyrektora M. Breindlera, "Chromax" inżyniera Mieczysława Lipszyca, "Floridor" (kleje roślinne i chemiczne), której właścicielem był Izr. Goldblum. Numery telefonów posiadali m.in. Róża Zajdel, chemik bakteriolog, asystent w Państwowych Zakładach Higieny, Hilel Lurie, Henryk Warszawski, Jerzy Machlejd, dyrektor zakładów ogrodniczych C. Ulrich założonych w 1805 roku, inżynier budowlany Adam Krajterkraft, dziennikarz Menachem Kipnis, inżynier Zdzisław Kronenberg, Jakub Szlam, artysta malarz Maurycy Szlengel. W kamienicy przy ul. Waliców 14 przed wojną mieszkał Władysław Szlengel i jego rodzina (przynajmniej od 1920 roku). Pod tym adresem w warszawskiej książce telefonicznej na rok 1930 widnieje Maurycy Szlengel (artysta). Ojciec Władysława Szlengla wymieniony jest także w książce telefonicznej na lata 1938/1939, mimo że już wtedy nie żył. Znaną osobą był też Menachem Kipnis, śpiewak operowy, fotograf, dziennikarz i etnograf żydowski. Już przed wojną mieszkała na Waliców 14 Irena Śmigielska wraz z rodziną.

Kamienico

14 Waliców

Kamienica została zaprojektowana przez Wacława Heppena i Józefa Napoleona Czerwińskiego. Należała początkowo do Ernestyny Golde. W lipcu i sierpniu 1913 roku pojawiły się pierwsze ogłoszenia, że dwu, trzy i cztero pokojowe mieszkania w nowym chrześcijańskim domu, w nowej dzielnicy, z elektrycznością, wannami i kuchniami gazowymi są do wynajęcia. Proponowano też do wynajęcia sklepy suterenowe z mieszkaniem lub bez. M.in. mieścił się tam wtedy kantor przewozowy Karpińskiego. Dom miał hipotekę numer 6788 i w 1930 roku należał do Zygmunta Mintza. Od początku budynek miał szeroką grupę podnajemców. W 1928 roku Kurjer Warszawski donosił, że policja aresztowała komunistkę Manię Szulman zamieszkałą na Waliców 14 gdy malowała antypaństwowe hasła na murze. W 1932 nastąpił pożar w budynku wywołany zanieczyszczeniem komina, który szybko został ugaszony. Zapaliły się sadze w prawej oficynie i ogień przedostał się na klatkę pierwszego piętra. Budynek należał wtedy do małżeństwa Golec. W 1937 prasa odnotowała, że właściciel domu zwrócił się do zarządu Pasty o usunięcie słupa telefonicznego "umieszczonego jakoby" bezprawnie na dachu domu. W związku z tym zarząd Pasty wysłał listy do abonentów telefonicznych, żeby właściciel domu zaniechał dochodzenia pretensji, gdyż w przeciwnym razie Pasta usunie aparaty telefoniczne z tego budynku. W tym roku prasa donosiła też o próbie samobójczej w jednym z mieszkań w budynku. Książka telefoniczna z 1938/1939 roku listowała kilka firm: "Fabrykę Fornierów" dyrektora M. Breindlera, "Chromax" inżyniera Mieczysława Lipszyca, "Floridor" (kleje roślinne i chemiczne), której właścicielem był Izr. Goldblum. Numery telefonów posiadali m.in. Róża Zajdel, chemik bakteriolog, asystent w Państwowych Zakładach Higieny, Hilel Lurie, Henryk Warszawski, Jerzy Machlejd, dyrektor zakładów ogrodniczych C. Ulrich założonych w 1805 roku, inżynier budowlany Adam Krajterkraft, dziennikarz Menachem Kipnis, inżynier Zdzisław Kronenberg, Jakub Szlam, artysta malarz Maurycy Szlengel. W kamienicy przy ul. Waliców 14 przed wojną mieszkał Władysław Szlengel i jego rodzina (przynajmniej od 1920 roku). Pod tym adresem w warszawskiej książce telefonicznej na rok 1930 widnieje Maurycy Szlengel (artysta). Ojciec Władysława Szlengla wymieniony jest także w książce telefonicznej na lata 1938/1939, mimo że już wtedy nie żył. Znaną osobą był też Menachem Kipnis, śpiewak operowy, fotograf, dziennikarz i etnograf żydowski. Już przed wojną mieszkała na Waliców 14 Irena Śmigielska wraz z rodziną.

Synagoga Nożyków

Jest główną synagogą Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie oraz synagogą, w której urzęduje naczelny rabin Polski Michael Schudrich. Nabożeństwa odbywają się w niej codziennie. W każde święto, podczas którego odmawia się izkor, cały czas rozbrzmiewają modlitwy – wedle życzenia fundatorów – wspominające zmarłych Rywkę i Zalmana Nożyków.

32 polecane przez mieszkańców

Synagoga Nożyków

6 Twarda

32 polecane przez mieszkańców

Jest główną synagogą Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie oraz synagogą, w której urzęduje naczelny rabin Polski Michael Schudrich. Nabożeństwa odbywają się w niej codziennie. W każde święto, podczas którego odmawia się izkor, cały czas rozbrzmiewają modlitwy – wedle życzenia fundatorów – wspominające zmarłych Rywkę i Zalmana Nożyków.

Muzeum Powstania Warszawskiego

Muzeum Powstania Warszawskiego – muzeum historyczne w Warszawie, samorządowa instytucja kultury m.st. Warszawy, utworzone w 1983 jako Muzeum i Archiwum Powstania Warszawskiego. Zostało otwarte 31 lipca 2004, w przeddzień 60. rocznicy wybuchu powstania. Mieści się w dawnej Elektrowni Tramwajów Miejskich w Warszawie przy ul. Grzybowskiej 79. Główne wejście do muzeum znajduje się od strony ul. Przyokopowej. Placówka dokumentuje historię powstania warszawskiego. Prowadzi działalność naukowo-badawczą oraz edukacyjną poświęconą dziejom powstania, a także historii i działalności Polskiego Państwa Podziemnego. Ma stanowić hołd wobec tych, którzy walczyli i ginęli za wolną Polskę i jej stolicę, pokazując następnym pokoleniom Polaków sens tamtych wydarzeń. Ekspozycja przedstawia walkę i codzienność powstania na tle okupacji, poprzez ukazanie złożonej sytuacji międzynarodowej, aż po powojenny terror komunistyczny i losy powstańców w PRL. Muzeum wykorzystuje nowoczesne techniki audiowizualne. Są one bardzo przydatne w dotarciu do jednego z głównych jego adresatów, jakim jest młodzież, pozwalają także w sposób inspirujący opowiadać o historii i patriotyzmie. Muzeum Powstania Warszawskiego zgromadziło ponad 30 tys. eksponatów. Przez pierwsze 10 lat działalności odwiedziło je ponad 4,6 mln osób.

638 polecane przez mieszkańców

Muzeum Powstania Warszawskiego

79 Grzybowska

638 polecane przez mieszkańców

Muzeum Powstania Warszawskiego – muzeum historyczne w Warszawie, samorządowa instytucja kultury m.st. Warszawy, utworzone w 1983 jako Muzeum i Archiwum Powstania Warszawskiego. Zostało otwarte 31 lipca 2004, w przeddzień 60. rocznicy wybuchu powstania. Mieści się w dawnej Elektrowni Tramwajów Miejskich w Warszawie przy ul. Grzybowskiej 79. Główne wejście do muzeum znajduje się od strony ul. Przyokopowej. Placówka dokumentuje historię powstania warszawskiego. Prowadzi działalność naukowo-badawczą oraz edukacyjną poświęconą dziejom powstania, a także historii i działalności Polskiego Państwa Podziemnego. Ma stanowić hołd wobec tych, którzy walczyli i ginęli za wolną Polskę i jej stolicę, pokazując następnym pokoleniom Polaków sens tamtych wydarzeń. Ekspozycja przedstawia walkę i codzienność powstania na tle okupacji, poprzez ukazanie złożonej sytuacji międzynarodowej, aż po powojenny terror komunistyczny i losy powstańców w PRL. Muzeum wykorzystuje nowoczesne techniki audiowizualne. Są one bardzo przydatne w dotarciu do jednego z głównych jego adresatów, jakim jest młodzież, pozwalają także w sposób inspirujący opowiadać o historii i patriotyzmie. Muzeum Powstania Warszawskiego zgromadziło ponad 30 tys. eksponatów. Przez pierwsze 10 lat działalności odwiedziło je ponad 4,6 mln osób.

Łazienki Królewskie w Warszawie

Łazienki Królewskie – zespół pałacowo-ogrodowy w Warszawie założony w XVIII wieku przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. Nazwa pochodzi od barokowego pawilonu Łaźni, wzniesionego w latach 80. XVII wieku przez Stanisława Herakliusza Lubomirskiego i przebudowanego przez Stanisława Augusta Poniatowskiego na pałac Na Wyspie. Oprócz budynków, pawilonów oraz wolnostojących rzeźb znajdują się tam cztery ogrody: Królewski, Romantyczny, Modernistyczny oraz Chiński. Od 1960 zespół jest siedzibą Muzeum Łazienki Królewskie.

703 polecane przez mieszkańców

Łazienki Królewskie w Warszawie

703 polecane przez mieszkańców

Łazienki Królewskie – zespół pałacowo-ogrodowy w Warszawie założony w XVIII wieku przez Stanisława Augusta Poniatowskiego. Nazwa pochodzi od barokowego pawilonu Łaźni, wzniesionego w latach 80. XVII wieku przez Stanisława Herakliusza Lubomirskiego i przebudowanego przez Stanisława Augusta Poniatowskiego na pałac Na Wyspie. Oprócz budynków, pawilonów oraz wolnostojących rzeźb znajdują się tam cztery ogrody: Królewski, Romantyczny, Modernistyczny oraz Chiński. Od 1960 zespół jest siedzibą Muzeum Łazienki Królewskie.